Helburua elkargune bihurtzea eta gizartean eztabaida piztea zen, eta bi sari ematen ditu: Vía Apia Saria gardentasun informatiboari ematen zaio, eta Vía Crucis Saria prentsaren aurrean opakutasuna izateagatik bereizten direnei ematen zaie. María García de la Fuente presidenteak honako hau esan zuen: «erredakzioan batzuetan erotzat hartzen gintuzten arren, beti egon da espezializazio bihurtu den bokazio bat. Hainbat komunikabidetan lekua bilatzen ibili gara.

Ozeanoen berotze globalaren ondorioz, arrainak poloetara eta sakonera handiagoetara lekualdatzen ari dira. Kantauri itsasoan Afrikako kostaldeko espezie subtropikalak ikusi dira, baina noizbehinkako kasuak baino ez dira. Klima-aldaketaren eraginpean, Bizkaiko golkoko urak 1,5 eta 3,5 gradu artean berotuko dira mende honen amaieran. Egiaztatu dena da 80ko hamarkadatik gaur egun arte hamarkada bakoitzeko 0,2 gradu igo dela.

Iker Maguregi, Ibilkariko zuzendariak, Euskadiko pertsonen mugikortasunari buruz egindako zenbait azterlanetara jo zuen. Autoaren erabilera % 40ra hurbiltzen ari da; garraio publikoak, berriz, % 15 baino ez du hartzen, eta oinezkoek % 42. Baina garraio motordunen artean autoaren erabilera aztertuko bagenu, % 70era igoko litzateke. Are gehiago, autoen erabilera zabaltzen joan den heinean, horien okupazioa gutxitu egin da.

Ez da eraikin fisiko bat edo erreferentziazko zentro bat soilik: haren inguruan ekosistema edo polo bat egituratzea da kontua, Gipuzkoako mugikortasun berriaren sektore indartsu bat egituratzeko. Pieza hori funtsezkoa izango da gure etorkizuneko ekonomian, eta nazioarteko erreferentzia bihurtu nahi dugu. Mubil (Gipuzkoako Elektromugikortasun Zentroa) arduratzen da mugikortasun elektrikoaren eta energia biltegiratzeko estrategia hedatzeaz. Horregatik, egiten dugun apustua integrala da, mugikortasun berri honek ukitu ditzakeen alor guztiak bere baitan hartzea bilatzen du.

Munduko Natura Funtsak (WWF) eta NBEk biodibertsitatearen «gainbehera katastrofikoari» buruz azken egunotan argitaratutako txostenen ondorio dramatikoak gogoratuz abiatu du elkarrizketa McGrathek: «Ingurumenaren erronka handiak modu argian komunikatzeko une erabakigarrian gaude, nahiz eta oraintxe bertan mundu osoa beste arazo batzuetan pentsatzen egon».

Uste dut garrantzitsua dela iritzia noiz aldatu duten azpimarratzea, ez baita gauza bera urtarrilaren amaieran edo otsailaren amaieran zerbait esatea. Aditu askok izan duten arazoa da beren esperientziak joera asko sortu dizkiela. Iraganeko ereduak ezagutzen zituzten, oso mehatxagarriak ziruditen patologia batzuk ezagutzen zituzten, eta gero ez ziren hainbesterako izan. Horrek baldintzatu dituela uste dut».

Orain, inoiz baino gehiago konturatu gara gure etxebizitza zein garrantzitsua den, bizi garen eraikinaren birgaitzeari garrantzi handiagoa ematen diogu. Gure eraikinen birgaitze energetikoaren arloan gertatzen ari denari buruzko hausnarketa eta eztabaida proposatzen dugu. Passivhaus ziurtagiria utopia bat dela irudituko zaigu, baina bizi dugun distopia ikusita, agian hurbilago ikusiko dugu. Bide batez, hain beharrezkoa iruditu zaigun hiri-eraldaketari heltzen diogu, baita haren gizarte-kudeaketari ere. Eta hori guztia egurrarekin egin badaiteke?